Wprowadzenie do badań nad lidokainą i remifentanilem
Ostatnie badania naukowe dostarczają istotnych informacji na temat zastosowania lidokainy w kontekście anestezjologii, a zwłaszcza jej wpływu na skuteczność remifentanilu w zapobieganiu kaszlowi po intubacji. Celem przeprowadzonego badania było ocenienie, w jaki sposób dożylna lidokaina wpływa na połowę maksymalnej skutecznej koncentracji (EC50) remifentanilu w kontekście kaszlu spowodowanego ekstubacją u kobiet poddawanych operacjom tarczycy. Wyniki tego badania mogą mieć znaczący wpływ na praktykę kliniczną, zwłaszcza w zakresie zmniejszenia ryzyka powikłań pooperacyjnych związanych z kaszlem.
Metodyka badania
Badanie przeprowadzono zgodnie z Deklaracją Helsińską i zatwierdzono przez Komitet Etyczny Szpitala Uniwersyteckiego w Fujian. Wzięło w nim udział 50 pacjentek w wieku od 18 do 65 lat, które poddano elektwnej tyreoidektomii. Uczestniczki zostały losowo podzielone na dwie grupy: grupa lidokainowa (L) otrzymała dożylnie lidokainę w dawce 1,5 mg/kg, a następnie ciągłą infuzję 2 mg/kg/h do końca operacji, podczas gdy grupa kontrolna (C) otrzymała roztwór soli fizjologicznej. Głównym celem badania była ocena EC50 remifentanilu w zapobieganiu kaszlowi podczas ekstubacji.
Procedura anestezjologiczna
Wszystkie pacjentki przeszły standardową procedurę anestezjologiczną, która obejmowała preoksygenację oraz indukcję z użyciem sufentanylu, atrakurium i propofolu. Anestezja była utrzymywana za pomocą docelowej infuzji remifentanilu oraz sewofluranu. Pacjentki były ekstubowane w sali operacyjnej po zakończeniu zabiegu. W czasie badania monitorowano różne parametry, takie jak ciśnienie tętnicze, saturacja tlenem oraz częstość oddechów.
Wyniki badania
Demografia pacjentek i analiza EC50
W badaniu wzięło udział 44 pacjentki. Wyniki analizy wykazały, że wartość EC50 remifentanilu w grupie kontrolnej wynosiła 1,40 ng/mL, podczas gdy w grupie lidokainowej wyniosła 0,83 ng/mL, co oznacza, że dożylna lidokaina znacząco obniża skuteczną koncentrację remifentanilu potrzebną do zapobiegania kaszlowi. Różnica ta była statystycznie istotna (P < 0,05).
Porównanie parametrów oddechowych i hemodynamicznych
W grupie lidokainowej zaobserwowano niższe wartości PetCO2 oraz wyższą częstość oddechów po ekstubacji w porównaniu do grupy kontrolnej. Ponadto, w grupie kontrolnej wystąpiło więcej przypadków obniżonej saturacji tlenem po ekstubacji. Te wyniki sugerują, że lidokaina może zmniejszać ryzyko powikłań oddechowych po zabiegu.
Dyskusja nad wynikami badania
Wyniki badania wskazują, że dożylna lidokaina może skutecznie obniżać EC50 remifentanilu, co pozwala na zmniejszenie dawki tego opioidu w celu kontroli kaszlu. Zmniejszenie dawki remifentanilu może z kolei ograniczyć ryzyko działań niepożądanych, takich jak depresja oddechowa i opóźnione wybudzenie. Lidokaina, jako środek o właściwościach przeciwbólowych i przeciwzapalnych, może również przyczynić się do poprawy komfortu pacjentek pooperacyjnych.
Znaczenie kliniczne i przyszłe kierunki badań
W kontekście wysokiej częstości występowania kaszlu po ekstubacji, szczególnie u pacjentek po operacjach tarczycy, badania te podkreślają znaczenie zastosowania lidokainy jako środka wspomagającego w anestezjologii. Dalsze badania powinny skupić się na optymalizacji dawek lidokainy oraz jej wpływie na inne parametry kliniczne, aby w pełni zrozumieć jej potencjał w praktyce klinicznej.
Podsumowanie wyników badania
Badania wykazały, że dożylna lidokaina zmniejsza skuteczną koncentrację remifentanilu o 40% w zapobieganiu kaszlowi podczas ekstubacji u kobiet po operacjach tarczycy. EC50 dla kaszlu podczas ekstubacji w grupie pacjentek otrzymujących lidokainę wyniosła 0,83 ng/mL, co podkreśla potencjał tej substancji w poprawie bezpieczeństwa i komfortu pacjentek w kontekście anestezjologii.
Bibliografia
Lin Zheng-lun, Liu Li, Shi Kai, Chen Tian-jie, Chen Lin-ming and Cai Hong-da. The Effect of Intravenous Lidocaine on EC50 of Remifentanil for Preventing Cough During Emergence in Female for Thyroid Surgery Anesthesia. Drug Design, Development and Therapy 2024, 18(3), 6165-6172. DOI: https://doi.org/10.2147/DDDT.S496608.
